بازمن و این قلم
باز من و حصری برای سخن
چقدر غریبانه می نویسم
وقتی حتی برای نوشتن هم محدودم
حتی در نوشتن برای خودم
به نوشته ام گمان بد مبر
گمان های تو تنها گوشه ای از سخنان من است .
چقدر سخت است و طاقت فرسای
که حرفی داشته باشی برای نگفتن
و گوش هایی را ببینی برای نشنیدن
